‘Voordat de bom valt…’

‘Ik, nu!’*

‘Verwacht niet dat iemand je komt redden. Kom op. Wees zelf de held in jouw verhaal!’

‘Wel een beetje raar, tweeënvijftig jaar, trillend op m’n benen…’ ik ben geboren in 1970, de patatgeneratie. ‘Doe maar’ scoorde de ene hit na de andere. Tuluk, vind ik het spannend. Mijn eerste feedback opdracht van de cursus ‘Columns en Blogs schrijven’. Onmiddellijk na het verzenden van mijn huiswerk breekt het ‘noodweer’ los. ‘Code rood!’ Ongeveer drie lange dagen twijfel en onzekerheid. Een ‘lawine’ met loodzware, bijna ondraagbare emoties grijpt en sleurt me genadeloos mee. Ik laat het over me heenkomen. Piepend als een kuiken, bang en gestrest als een kip, houd ik me kranig.



Ik verwacht kritiek, opbouwend uiteraard. Nog steeds heb ik bevestiging nodig voor meer zelfvertrouwen. Ik herinner me ineens weer de stress, Pfff.., Ik had zelfs nachtmerries over een docent zonder gezicht. Genadeloos, met valse stem, werd ik toegezongen: “Is dit alles?” Iedere keer weer vreesde ik een slechte beoordeling. Mijn gemiddeld cijfer op al mijn diploma’s, getuigschriften en certificaten is een acht. Ongelofelijk!


“Waar je talenten en de behoeften van de wereld elkaar kruisen, ligt je roeping.” -Aristoteles



Aristoteles noemt het een ‘roeping’, zelf zou ik ‘passie’ kiezen. I know: “Vermijden!, te vaak gebruikt, te afgezaagd.” Onbegrijpelijk dat ‘passie’ not-done is. De opdracht is een vraag. Mijn antwoord moet scherp, met humor, in eigen woorden en op mijn manier geschreven worden. Met onvoorwaardelijke liefde voor woorden blijf ik daarom, lekker recalcitrant en eigenwijs het woord ‘passie’ gebruiken. Juist ‘passie’ mag, naar mijn mening, never-nooit-niet uitgesloten worden!

Work in progress: www.faseveer.nl, mijn eigen website! Ik hoop veel mensen te bereiken en aangenaam te verrassen! Schrijven doe ik vanuit mijn hart. Mijn hart klopt, ik leef! Het geeft mij energie en een puur voldaan gevoel. Sinds ik het alfabet onder m’n kleine meisjes knietjes had, heb ik veel schriftjes en dagboekjes volgeschreven. ‘Jongleren met woorden’ was, is en blijft dus mijn PASSIE!

Hoe bijzonder zou het zijn als mijn teksten, blogs, columns, poëzie, verhalen/storytelling, songteksten, reclame/commerciële content, kunst en @more, iets in jou los zou maken? Je misschien aan het denken zet, je zou laten lachen of ontroeren… Dan heb ik mijn doel bereikt en is taal toch mijn ding!



De titel geeft het al aan: ‘Ik, nu!’ Doe maar! ‘Werken aan m’n toekomst, voordat de bom valt.., lalala aahhh.’
Hopelijk heb ik duidelijk en herkenbaar ‘mijn toon’ gezet: ik wil content maken, in de ruimste zin van het woord!



Grada Johanna



Bijlage 1: ‘Het kortste gedicht’ Bijlage 2: ‘Klaagliedje’



Bijlage 1: ‘Het kortste gedicht’

Titel is gebaseerd op een gedichtje dat mij, op verschillende manieren, heeft geraakt. Slechts twee woordjes die, voor mij persoonlijk, diverse waardevolle betekenissen hebben.

“Nu, U!” Vondels kortste Nederlandse gedicht (1620) – Historiek

Bijlage 2: ‘Klaagliedje’



Voor een duidelijker antwoord c.q. motivatie, volgt nu een ‘klaagliedje’. Ander genre muziek; niet grappig, wel scherp!



Sinds 1995 lijd ik aan ‘Tinnitus’. Een voortdurende marteling. In mijn hoofd staat het alarm continu, dag en nacht, aan! Duizenden decibels keiharde snerpende hoge tonen. Een (onzichtbare) handicap die mijn leven enorm beperkt. Sinds 2007 ben ik naast echtgenote, ook vennoot. Mijn man en ik zijn eigenaars van een kleine kappersketen. Mijn taken zijn zeer divers. Stimuleren, motiveren personeel, deels gastvrouw plus de administratie. Ook kon ik af en toe m’n ‘schrijf-ei’ kwijt waar: Social media, nieuwsbrieven enzovoort. Ook schreef ik columns voor een regionale krant: ‘Hoofdzaken’. Zeker geen onbelangrijke reden om van schrijven mijn werk te maken. Thuiswerken is noodzakelijk om ‘alles’ vol te kunnen houden.

Voorbeeld: Hoofdzaken 51