Ik hoorde ooit iemand zeggen dat het leven misschien beter achterstevoren geleefd zou kunnen worden. Hmm.. Ik ben daar natuurlijk gelijk flink over gaan ‘kronkelen’; Stel je toch eens voor…
Je wordt steeds jonger en fitter en je hebt een schat aan levenservaring. Je hoeft je niet in t zweet te werken voor een strak lijf, dat gaat gewoon vanzelf! Hoppaahhhh , dag strijd tegen de zwaartekracht: gotcha! Kortom: ik zie zeker voordelen!
Helaas.., uiteindelijk verlies je! Net als nu. Toch?
Je kan op n gegeven moment steeds minder onthouden, je hebt weinig meer te zeggen, en je zal ooit weer kruipend achter je doel aan moeten. Sja..
In wezen maakt het weinig verschil. Je schrijft ‘gewoon’ een paar bladzijden van een boek. Het meest intrigerende boek ooit! Dat wel…
In het begin was er een groot vraagteken. Aan het eind is er een uitroepteken? (!) Ergens daar tussen in zetten we de punten, komma’s en overige leestekens…
Overal is tekst. Sommige teksten zijn heel bekend, beroemd en/of berucht. Andere teksten worden geschreven maar nooit gelezen. Dan heb je nog miljoenen teksten die wel worden gelezen maar niet worden begrepen. Er zijn teksten die erg op andere lijken, woorden komen overeen.
Ingewikkelde teksten, simpele teksten. Teksten die je vanaf het begin pakken of juist in verwarring brengen. Teksten die je uit je hoofd kent of die je juist maar niet kunt onthouden. Lastige teksten met veel moeilijke woorden. Teksten die nergens over gaan…
Lange teksten, te lange teksten, korte teksten, te korte teksten. Teksten komen, teksten verdwijnen.
Oude en nieuwe teksten, kinderachtige teksten. Teksten die je mooi vindt of juist lelijk.
Slechts heel zelden past een tekst zo goed bij een andere tekst dat het samen 1 wordt en er een compleet verhaal ontstaat dat van vraagteken tot uitroepteken, inclusief alle leestekens perfect is!
Eigenlijk… , eigenlijk kan je ieders leven zien als een tekst! Vandaar waarschijnlijk de uitdrukking: ‘Wie schrijft, die blijft.’?
Het einde is al vele keren aangekondigd en er zijn zeer verschillende meningen over, toch blijven we tot nu toe hardnekkig schrijven. We rommelen lekker door. Helaas verdwijnen er ook iedere minuut stukken tekst. Het einde lijkt tot nu toe een soort van clifhanger te zijn en/of een open einde. Ik hou daar wel van, dat betekend dat er meer delen zouden kunnen komen…
Wordt vervolgd…
