“Je kunt geen hand schudden
met een gebalde vuist.”
Wat zullen velen van jullie inmiddels hun buik vol hebben van mijn teksten, spreuken en one-liners op fb. Jammer dan! 😜 haha.. Ik ga er zeker nog niet mee stoppen. Mocht het je zo irriteren dat je bij elke post die ik hier plaats, spontaan buikgriep of braakneigingen krijgt, dan stel ik je vriendelijk doch beslist voor me te ontvrienden. Dat zou ik in dat geval alleen maar waarderen en nog begrijpen ook, echt waar. 😇
Anyway… Bovenstaande spreuk is er weer eentje die ik erg mooi vind en me door hetgeen wat me de laatste tijd weer meer bezig houdt, erg aanspreekt. Het lijkt soms wel of een spreuk of tekst precies op t goede moment langs komt.
Misschien herkent iemand dat? Alsof ‘het universum’ dingen op je pad stuurt, die als je in een bepaalde situatie of gemoedstoestand zit, iets wat er op slaat ineens terug laat komen door bv (een regel uit) een liedje dat je hoort, een tekst die je toevallig leest, iemand die iets zegt waarvan je denkt : ‘uhuh? Wat weet jij over …, kan jij gedachten lezen ofzo?’ 😱 Nou ja… In ieder geval, dat heb ik wel. En best regelmatig ook nog. Is dat dan toeval? Of? Het maakt ws ook niet uit wat het is, en of het nou wel of niet toevallig is. Het gaat erom wat je ermee doet. Waarschijnlijk komt het door mezelf en sta ik zelf op zo’n moment meer open voor die ‘confronterende’ prikkels. Het kan positief zijn, maar het kan ook best ff flink negatief aanvoelen omdat je wellicht je best doet er juist niet bewust mee bezig te zijn. Je wilt soms iets zoveel mogelijk uit je hoofd en hart krijgen…, en door zo’n ’toevallige’ reminder kan hetgeen je liever wilt negeren je weer keihard in zijn/haar greep hebben en houden.
Dus sja…. Misschien is het in zo’n geval dan maar het beste om er toch enige aandacht aan te besteden. Een poging te doen het, ipv net te doen alsof het er niet is, (opnieuw) een plekje te geven. God, wat heb ik daar eigenlijk een gloeiende hekel aan; ‘een plekje geven’ Aarccchgg… Maar goed, hoewel niemand natuurlijk echt weet hoe je dat moet doen, begrijpt iedereen wel wat ermee bedoelt wordt denk ik? Je wordt geacht ‘het’ een soort van te accepteren en los te laten, zodat het je niet (meer) op zo’n manier in zijn of haar greep heeft, het je teveel bezighoudt en het je normale functioneren beperkt?! Zoiets? Blablablabla…
Zoveel mooie woorden.., zoveel onzin eigenlijk. En toch…. Pff…
Niemand, en ik zelf zeker niet, heeft er iets aan wanneer ik niet in staat ben iemands hand te schudden. Bovendien ligt het niet in mijn aard lang boos te zijn. Ik hou niet van ruzie. Ik wil iedereen recht in zijn of haar ogen kunnen kijken. En tot nu toe kan ik dat gelukkig nog steeds.
Zoooo…. Ik heb het al schrijvende weer een plekje gegeven! Mijn boosheid, frustratie, machteloosheid en verdriet ebt gelukkig weer weg. Mijn vuist ontspant. Mijn hand kan geschud worden hoor, mocht iemand dat willen. :-) Ik raad het bij deze iedereen aan de vaak onnodige kramp uit ‘gebalde vuisten’ weg te ‘masseren’! 🙏🏻 Nog mooier dan een hand kunnen schudden, blijft uiteraard de echte knuffel…, maar goed; soms moet je ook niet teveel willen he?! Soms is een oprecht uitgestoken hand die oprecht geschud wordt, precies genoeg om weer blij te kunnen zijn.
“Iedere minuut die boos verspild word is een weggegooide 60 seconden van blijheid…”😘
